یکی از موضوعاتی که امروزه در حوزه ناوبری از اهمیت وی‍, ‍, ژه ای برخوردار است، استفاده از معادلات انتشار خطای ناوبری به منظور تلفیق خروجی یک سیستم ناوبری اینرسی با یک اندازه گیری بیرونی جهت استفاده توام از مزایای هر دو مکانیزم ناوبری اینرسی و اندازه گیری خارجی است. مطالعه تحقیقات گذشته نشان می دهد که معادلات انتشار خطا عموما در دستگاه جغرافیایی استخراج شده که می تواند نقاط ضعفی داشته باشد. در این مقاله ضمن بیان چگونگی استخراج معادلات انتشار خطا در دستگاه مماسی، به صورت تحلیلی نشان داده شده است که این معادلات در مقایسه با دستگاه جغرافیایی نه تنها سادگی بیشتری دارند بلکه دقت بالاتری نیز در توصیف انتشار خطای ناوبری اینرسی و در نتیجه افزایش کارایی سیستم ناوبری تلفیقی دارند. در پایان، شبیه سازی هایی در دو حالت استفاده از مدل انتشار خطا در دستگاه مماسی و معادلات انتشار خطا در دستگاه جغرافیایی با لحاظ کردن مقادیر فرضی برای شتاب ها و سرعت های زاویه ای و خطای تصادفی سنسورهای یک نمونه IMU واقعی، انجام شده است. نتایج شبیه سازی های انجام شده نیز صحت افزایش دقت مدل انتشار خطای پیشنهادی این مقاله را تایید می کنند.

آلودگی به انگل ها می تواند باعث کاهش وزن، کاهش تولید و حذف ارگان ها در گوسفندان پرورشی ذبح شده گردد. مطالعه اخیر به منظور بررسی وضعیت آلودگی های انگلی دستگاه گوارش در گوسفندان منطقه سیستان انجام گرفت. در مجموع از 395 گوسفند به صورت تصادفی نمونه مدفوع اخذ شد. مختصات محل نمونه گیری به کمک دستگاه GPS (global positioning system) ثبت گردید. آزمایش مدفوع به روش شناورسازی کلیتون-لین انجام گرفت. در این مطالعه تنها تخم های سستود از جنس مونیزیاو اووسیست های تک یاخته ای از جنس آیمریا در داخل مدفوع مشاهده شد. شیوع انگل مونیزیا 21 درصد (83 مورد) و شیوع انگل آیمریا 39 درصد (154 مورد) بود. در طی مطالعه حاضر هیچ گونه تخم نماتود و ترماتودی مشاهده نشد. آزمون مربع کای نشان داد که شیوع مونیزیا در فصول گرم و سرد سال تفاوت آماری معنی داری ندارد، اما شیوع آیمریا در فصول گرم سال به طور معنی داری بیشتر از فصول سرد سال بود (008/0p=). نتایج مطالعه نشان داد که فون انگلی دستگاه گوارش گوسفندان در منطقه سیستان با اکثر مناطق دیگر ایران متفاوت است. دلیل این امر می تواند آب و هوای گرم و خشک منطقه سیستان باشد. به علاوه بادهای 120 روزه، که حجم زیادی از خاک را در دشت سیستان جا به جا می کنند، باعث پراکنده شدن مدفوع گوسفندان در بیابان می شود و این امر مانع تکمیل شدن سیر تکاملی انگل ها می گردد.

زمینه و هدف: افزایش رفاه و کارایی مستلزم انعطاف پذیری و تاب آوری دستگاه های خدمت رسان جامعه در قبال شرایط ناپایدار محیطی و اجتماعی است. شرایط اقلیمی و وضعیت آب و هوایی استان خوزستان ارائه خدمات رسانی دستگاه های اجرایی را هر از گاهی با چالش هایی مواجه می کند. دورکاری می تواند به عنوان راهکاری برای مواجهه با این گونه شرایط و در مقیاس بزرگ تر شوک های نظیر همه گیری کرونا باشد. هدف اصلی این پژوهش ارائه یک الگوی بومی متناسب با شرایط ویژه خوزستان جهت دورکاری کارکنان دستگاه های اجرایی است.   روش و داده ها: پژوهش کنونی با رویکرد نظریه داده بنیاد انجام شده است. مشارکت کنندگان پژوهش، خبرگان حوزه مدیریت منابع انسانی و دورکاری استان خوزستان در 16 دستگاه اجرایی و همچنین اساتید رشته های جامعه شناسی، مدیریت و اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1401بودند.   یافته ها: مدل پارادایمی احصا شده طیف وسیعی از زمینه ها، کنش تعامل ها و پیامدهای مرتبط با دورکاری در استان خوزستان را نشان می دهد. شرایط علی، زمینه ای و مداخله گر این مدل شامل شرایط اقلیمی، افزایش بهینه سازی خدمات دستگاه اجرایی، برنامه ریزی استراتژیک، زیرساخت فناوری جهت نظارت سیستماتیک و تعیین گرهای فرهنگی (فرهنگ کار، فرهنگ سازمانی و...) است. استراتژی ها و پیامدهای این مدل نیز شامل سرمایه اجتماعی، تعادل بین کار و زندگی، عدم تعطیلی دستگاه و افزایش رضایت ارباب رجوع است.   بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که برای اجرای دورکاری در دستگاه های اجرایی استان خوزستان، ضرورت دارد زیرساخت های سازمانی و فناوری تقویت شود، پروتکل های امنیت اطلاعات استانداردسازی گردد و آموزش های جامع برای کارکنان و مدیران فراهم شود. بهبود هماهنگی بین دستگاه ها نیز می تواند به اجرای موفق تر دورکاری کمک نماید و در عین حال کارایی و تاب آوری را افزایش دهد.    پیام اصلی: یکی از راهکارهای جدی جهت بهبود کارایی خدمت رسانی و تقویت کارایی در مقابله با شرایط ناپایدار محیطی و اجتماعی، دورکاری است. بنابراین، دورکاری در دستگاه های اجرایی به عنوان یک فرصت در شرایط آب و هوایی شکننده خوزستان می تواند مورد توجه قرار بگیرد. در این راستا، برگزاری دوره های آموزشی و فراهم کردن زیرساخت ها و هماهنگی های لازم، ضرورت دارد.

مفهوم سازی و تبیین مفاهیم در مطالعات علمی از اهمیت برجسته ای برخوردار است؛ چراکه پرباری مفاهیم و تبیین دقیق آنها می تواند جایگاه حوزۀ مطالعاتی را در میان سایر علوم ارتقاء دهد و رویکردها و تحلیل ها را نیز برجسته نماید. در حوزۀ مطالعات جغرافیا نیز متناسب با نگرش کلان نگر موجود در آن، پیوستگی سیستمی بین مباحث رعایت شده و مفهوم سازی های نو و متفاوت می تواند زمینۀ شکوفایی و پویایی آن را فراهم آورد. بر این مبنا، در مقالۀ حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر یافته های کتابخانه ای به انجام رسیده است، هدف مفهوم سازی جدید از نخبۀ جغرافیایی و نقش آن در مطالعات جغرافیایی است. نتایج تحقیق حاضر نشان دهندۀ آن است که مفهوم سازی دقیقی از نخبۀ جغرافیایی تا کنون صورت نگرفته است و نقش و جایگاه آن در مطالعات جغرافیایی خوب تبیین نشده است. براین اساس می توان نخبۀ جغرافیایی را در قالب دو گروه مفهوم سازی کرد. گروه اول اندیشمندان و صاحبنظران برجستۀ جغرافیایی و گروه دوم فضانشینان دارای درک و شناخت واقع بینانه از فضای جغرافیایی. قاعدتاً به هر میزان پایه و مبنای این دو گروه نخبۀ جغرافیایی در مطالعات جغرافیا برجسته در نظر گرفته شود، شناخت دقیق تر و نظام مندتری از فضای جغرافیایی حاصل شده و برنامه های واقع بینانه ای جهت بسامان شدن فضای جغرافیایی طرح ریزی می شود. بر همین مبنا، به نظر می رسد، شناخت و توجه ویژه به نخبۀ جغرافیایی و نقش آنها در فضاهای جغرافیایی در پیوند با مدیران حاکم بر فضا می تواند فرایند به سامان شدن و بهتر شدن فضای جغرافیایی را تا حد زیادی تسریع نماید.

آمایش سرزمین از جمله علوم میان رشته ای است که در عصر ما جایگاه و شانیت خود را در بسیاری از کشورها بازیافته است. ولی این نکته را هم نمی توان ازنظر دور داشت که درپاره ای موارد کامیابی مطلوبی هم به دنبال نداشته است. برای جغرافیدانان ایرانی همواره این سوال مطرح بوده است که علت ناکامی برنامه های آمایشی ایران با اجرای ده برنامه 5 ساله را باید در کجا جستجو کرد؟ این پرسش و ده ها پرسش دیگر پیرامون فرایند و ویژگی های پیشرفت و توسعه در ایران سبب شد که جمعی از محققان ایرانی در قالب موسسه ای غیردولتی تحت عنوان مرکز الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت، گرد هم آمده و با پشتیبانی جمع نسبتا کثیری از دانشمندان ایرانی در سال 1390 با تشکیل اندیشکده های متعددی در این زمینه به کالبدشکافی و ارائه الگویی برای توسعه ایران مبادرت کنند. یکی از اندیشکده های این مجموعه اندیشکده آمایش بنیادین است که نتایج کارهای خود را به صورت تک نگاشت هایی منتشر کرده است. واکاوی اسناد منتشرشده در این اندیشکده و همچنین تحلیل نظرات 18 تن از اندیشمندان حوزه آمایش، با روش پدیدارشناسی و با استفاده از مدل شبکه معنایی واژگان ویتگنشتاین نشان می دهد که محققان ایرانی مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در مورد آنچه به عنوان دانش آمایش سرزمین ارائه شده است نظرات متفاوتی دارند. در این خصوص می توان تفاوت های نظری عمده آن ها را در سه مورد بیان کرد: الف-آمایش دانشی تجربی با قواعد جهان شمول صرف نمی باشد و تابعی از دستگاه جغرافیایی و فرهنگی ملل است ب-سرزمین، ظرف مکانی شکل گیری یک نظریه ارزشی است و برحسب تفاوت های ارزشی جوامع، چارچوب های متفاوتی از فضا شکل می گیرد. بنابراین چارچوب های ارزشی اسلام نوع دیگری از فضا را شکل خواهد داد که در دستگاه فرهنگی آتن امکان پذیر نیست. ج-هویت مکانی شاخص مغفول در دانش آمایش سرزمین است که در آمایش بنیادین بر آن تاکید خاصی می شود. این عامل، تضمین کننده رشد خلاقیت و به رسمیت شناختن سازمندی های اجتماعی در جوامع ایران است.

مقدمه: کشور ترکمنستان با جمهوری اسلامی ایران از طریق استان های مازندران، گلستان و خراسان هم مرز می باشد. در سال های اخیر به لحاظ گسترش روابط اقتصادی و تجاری جمهوری اسلامی ایران با این کشور، تردد بین دو کشور افزایش یافته است. از آن جا که وضعیت بهداشت مناطق مختلف (به خصوص مناطق مرزی) تحت تاثیر این رفت و آمدها قرار می گیرد؛ به علاوه اطلاع دقیق از وضعیت بیماری های عفونی بومی در کشور ترکمنستان به ویژه در مناطق مرزی در دست نیست؛ بدین منظور این مطالعه جهت بررسی پاتولوژی جغرافیایی این کشور و مشخص کردن وضعیت بهداشتی آن انجام شد. روش کار: در این تحقیق با استفاده از منابع موجود (اینترنت و مجلات علمی) وضعیت بهداشتی و بیماری های عفونی شایع در کشور ترکمنستان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد، وضعیت بهداشتی این کشور در مقایسه با استانداردهای جهانی در سطح مطلوبی قرار نداشته و بیماری های عفونی مختلفی در آن شایع می باشد. از جمله بیماری های آندمیک موجود در ترکمنستان می توان به لیشمانیوز جلدی و احشایی اشاره کرد. علاوه بر این، بیماری هایی نظیر مالاریا (میزان بروز 3 درصد هزار نفر) و سل (میزان بروز 44.7 درصد هزار نفر) در سال های اخیر در ترکمنستان رو به گسترش است. هم چنین انواع بیماری های عفونی از جمله ایدز، هپاتیت B (میزان ناقلین هپاتیت B بین 30-15 درصد)، هپاتیت C، سوزاک (میزان بروز 32.4 در صد هزار نفر)، سیفلیس (میزان بروز 37.5 در صد هزار نفر) و تب پشه خاکی در این کشور شایع می باشد. بحث: نظر به این که، این همسایه شمالی با سه استان؛ یعنی، خراسان، مازندران و گلستان هم مرز است؛ برای جلوگیری از انتقال بیماری های مذکور به کشورمان، بایستی مراقبت های بهداشتی را در مناطق مرزی زیادتر نموده و به نیروهای نظامی که در این نواحی مستقر هستند آگاهی های لازم در خصوص وضعیت بهداشتی و بیماری های عفونی شایع کشور ترکمنستان داده شود.

عراق یکی از کشورهای مهم و استراتژیک در منطقه خاورمیانه است که جمعیت آن بالغ بر 23 میلیون نفر می باشد. با توجه به مرزهای مشترک طولانی بین ایران و این کشور و نیز تردد گسترده افراد، ضرورت شناخت جغرافیای پاتولوژیک آن سرزمین نقش به سزایی در حفظ و سلامت و پیشگیری از ابتلا به بیماری های عفونی دارد.مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که به جمع آوری اطلاعات موجود در زمینه بیماری های عفونی و شاخص های بهداشتی درمانی کشور عراق پرداخته است. در این بررسی برای گردآوری اطلاعات مورد نیاز از منابع متعدد شامل: کتب، مجلات و سایت های مختلف اینترنت به ویژه سایت های CDC و Rose - net ،PubMed ،WHO استفاده گردید.بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه بیماری های مختلفی از قبیل: مالاریا، لیشمانیوز، سل، وبا، سرخک، دیفتیری، حصبه، سیاه سرفه و هپاتیت E در کشور عراق شیوع بیشتری دارد و سالانه شاهد گزارش موارد متعددی از اپیدمی (Outbreak) و شیوع گاه و بیگاه بیماری های مذکور در این کشور هستیم. لازم به ذکر است که جنگ های متعدد سال های گذشته، وضعیت بهداشتی مردم این کشور را بیش از پیش آشفته نموده است، به طوری که حتی گزارش دهی وضعیت بهداشتی درمانی عراق نیز همانند سایر امور این کشور دچار اختلال گشته است. این وضعیت زندگی مردم به ویژه اوضاع بهداشتی درمانی آن را تحت تاثیر قرار داده است. به علاوه مردم عراق در مقایسه با سایر کشورهای منطقه از وضعیت بهداشتی و معیشتی بسیار نامطلوبی برخوردار هستند. این شرایط به طور جدی سلامت مردم عراق و افراد که به این کشور سفر می کنند و نیز ساکنین شهرهای مرزی همسایه این کشور را به خطر انداخته است. لذا شناخت بیماری های شایع در این کشور می تواند دست اندکاران امور بهداشت و درمان شهرهای مرزی و نیز نیروهای نظامی مستقر در آن مناطق را نسبت به انجام اقدامات پیشگیرانه تجهیز نموده و از خسارات ناشی از ورود این بیماری ها به داخل کشور پیشگیری نماید.